Felix sıradan bir kedi değildir.

O, içinde sıcak bir motor taşıyan küçük bir terapisttir.
Yanına gelmeden önce her zaman sorar, sessizce: “Olur mu?”

Sen farkında olmasan da, nerede ihtiyacın olduğunu bilir.

Ve tam oraya yerleşir —
ruha konan küçük, sıcak bir pansuman gibi.

Felix, bedende gezinmeyi sever;
sanki sessiz adımlarla dolaşan bir hekim gibi.
Acının izini bulduğunda, orada kalır —
ısıtır, mırıldanır, iyileştirir.

Yavruyken, gözleri biraz kayardı,
sanki fazla sevgiden bakışları taşardı.
Şimdi mutlu olduğunda,
gözleri yeniden birbirine yaklaşır,
ve kalbi gözlerinden gülümser.

Felix, gün boyunca akan ılık bir nehir gibidir.
Onunla uyumak, güvenin battaniyesine sarılmak gibidir.

Felix’i tanıyan bilir:
o, kalbe huzur, güne ışık getirir.

Felix yalnız bir prens olarak yaşamayı bilir.
Sessizliğin içinde huzur bulur, kendi dünyasının yumuşak tahtında oturur.
Ama kalbinde yer vardır başkaları için de.
Kedilerle kolayca anlaşır, köpeklere dostça yaklaşır
ve her canlıya, bu dünyayı paylaştığı bir sırdaş gibi bakar.